အရိပ္ေသ

အိမ္မက္ေတြတစ္ေလွလံုး က်ရွဳံး
ဒဏ္ေတြအခမ္းနားဆံုးနဲ႔
ငါ့ရင္ခြင္ဟာ တစ္ခါႏြမ္းရင္
လြမ္းခ်င္းေတြပဲ ထြက္က်တတ္တယ္
အေရွ့ေနထြက္တိုင္း အေနာက္ေန၀င္တိုင္း
ေလေျပလိုဆြတ္သင္းတဲ့ ခံစားခ်က္ျပင္းျပင္းေတြသာ
သတိရျခင္း၊ ရထားစင္း (ရထစင္း)နဲ႔ သယ္ယူ
သူမဆိုတဲ့ဘူတာမွာ ဆိုက္ေရာက္ေနက် ….
အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ အရွဳံးရဲ႕၀တ္ရံုကို လႊမ္းၿခံဳ
စိတ္အလံကို လဲွၿဖိဳ (ခယလိုမႈသက္သက္နဲ႔)
တခါတခါေတာ့လည္း အမုန္းခံရရံုအျပင္
ဘာရွိေသးလဲ
ေနာက္ဆံုးမွာ …………
ငါ့ကိုသတ္ ငါ့ရင္ဘတ္ကိုသာ
လြမ္းတတ္ေအာင္ ခ်န္ထားေပးခဲ့
ဒါဟာ သူရူးတစ္ေယာက္ရဲ႕
ေမာ္ဖူးခြင့္မရတဲ့ ဆက္သျခင္းလဲျဖစ္တယ္ ….
ႏႈတ္ဆက္ေတးသြားေလးေရ …..
ဒီဘ၀ေသကို ျဖတိနင္းခံဖို႔ေလာက္သာ
ငါတတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္ကြယ္ ….. ။